Sinds ik moeder ben heb ik al zoveel mooie lessen mogen leren van mijn kinderen. Ik geloof – en met mij vele anderen – dat ieder kind zijn ouders uitkiest en dat de huidige generatie kinderen hier op aarde is om hun ouders te helpen ontwikkelen.
Een van de belangrijkste lessen die mijn kinderen mij hebben gespiegeld is dat zij behoefte hebben aan een stabiele, rustige moeder waar ze op terug kunnen vallen. Een moeder die vanuit liefde en verbinding grenzen aangeeft.
De eerste jaren van het moederschap ben ik mezelf zo enorm tegengekomen. Ik heb veel angst gehad, veel frustratie en verdriet gevoeld. Ik ben wanhopig geweest, vol emotie en niet in staat om ergens een houvast te vinden.
Eerst leerde ik met de ‘demonen’ in mijn hoofd om gaan. Mijn gedachten waren mijn grootste vijand. Er was niets helpend aan mijn manier van denken! Niet voor mezelf, niet voor mijn relatie en al helemaal niet voor mijn dochter. Ik leerde eerst positief denken, toen minder piekeren en daarna afstand te nemen van mij denken. Vooral dat laatste heeft mij veel gebracht.
Toch was er nog veel stress, verdriet en frustratie. Ik voelde niet dat er een plek was voor mij. Weinig zelfvertrouwen, emotionele labiliteit en temperamentvolle kinderen met een zeer sterke wil gaan niet zo goed samen…
Langzaam aan ging het beter. Toch bleef ik zoeken, want in de basis zat het nog niet goed. Ik miste iets, kreeg iets niet opgelost. En vooral mijn zoontje bleef het letterlijk naar mij (en mijn man) uitschreeuwen. Wat wilde hij toch? Wat moet ik doen om hem rustig te krijgen? Waarom was hij zo enorm heftig? En waarom was mijn dochter telkens zo verdrietig?
Op een gegeven moment is mijn ontwikkeling in een stroomversnelling gekomen. En toen ineens begreep ik het. Mijn kinderen riepen, schreeuwden naar mij dat ik niet geaard was. Dat ik geen verbinding had met mezelf en daardoor ook niet met hen…
Dat besef heeft mij wakker gemaakt. Sindsdien heb ik geleerd hoe belangrijk het is dat ik bij mijzelf kan thuiskomen. En aanwezig te zijn bij zowel mijn kinderen als bij mijzelf. Dit is misschien wel mijn grootste kado dat het moederschap mij heeft gegeven! Naast de lekkere knuffels en trotse momentjes 😉
Wil je weten hoe ik dat heb gedaan? Daar zal ik de komende tijd wat vaker over gaan schrijven!
